23 t/m 28 december - New York City

23 december

Onze reis begon met de wekker om 08:00. Het was tijd om naar Schiphol te gaan om een hele lange reisdag te hebben maar daarna wel in New York te zijn! We sliepen in Almere bij Tim’s ouders en we zouden Petra en Kim (Jamies moeder en zus) ontmoeten op Schiphol voor een afscheid. Na onze koffers te hebben gedumpt (hopelijk tot in New York…!) zijn we naar een cafeetje gegaan en daar hadden we nog een kleine verrassing: Kim had 10,000 volgers gehaald op YouTube dus dat hebben we gevierd met cupcakes!

Toen was het tijd om afscheid te nemen en door de douane te gaan. We moesten wat langer wachten op Schiphol, mede omdat onze vlucht naar Reykjavik was vertraagd door het weer in IJsland. Na een uur vertraging konden we eindelijk boarden en na een vlucht van een paar uurtjes landden we op Reykjavik. Daar bleek onze overstapvlucht ook een uur te zijn vertraagd, net zoals elk ander vliegtuig richting het westen. Dit zorgde voor wat problemen toen we landden op JFK: een hele grote rij vormde zich richting de douane. Na anderhalf uur wachten, waren we dan officieel in de United States!

Na een relatief kort metroritje (vergeleken met de rest van de dag) kwamen we rond half 11 aan in het AirBNB’tje, wat meer leek op een illegaal hotel dan op een AirBNB. Er was ook niemand om ons te ontvangen en er bleken meer gasten te zijn, die we verder weinig zagen.
Het hotel zit dus in Brooklyn, in Williamsburg. Deze wijk ligt vlakbij Manhattan en met 20 minuutjes in de subway stap je uit in Wall Street of Times Square. Maar voor ons was het nu tijd om te slapen, aangezien het al 05:00 uur Nederlandse tijd was!

24 december

Vanwege onze jetlag was het makkelijk voor ons om vroeg op te staan; om 9 uur stapten we de deur uit. We wilden naar het observatieplatform van het nieuwe One World Trade Center, maar het was erg mistig dus we hebben het verplaatst. Wel namen we een kijkje in het nieuwe metrostation/winkelcentrum ernaast, wat niet zo populair is onder veel New Yorkers omdat het lijkt op een ribbenkast of een enorme stegosaurus. Het naastgelegen World Trade Center memorial blijft nog steeds indrukwekkend. In onze verslagen zullen we een aantal observaties met jullie delen over de gekke trekjes van Amerikanen en Canadezen of dingen die ons opvallen. Zo viel het ons op dat Amerikanen erg houden van memorials: iedereen die ook maar iets heeft betekend voor een kerk, organisatie, of stad wordt met een plakkaat herdacht. Zo was er naast het WTC ook een memorial voor New Yorkse brandweermannen, waarvan een aantal is omgekomen tijdens het werk of bij de aanslagen in 2001. Daarna gingen we Trinity Church in en de begraafplaats ernaast (met het graf van Alexander Hamilton, een van de foutding fathers en de eerste minister van financiën en zijn vrouw). Hamilton’s hoofd staat nog steeds afgedrukt op 1 cent dollarmuntjes, die overal om het graf heen waren gelegd.

Natuurlijk even langs Times Square (observatie: er is een recruiting station van het leger precies op het plein. Voor als je daar bent en je jezelf ineens graag wil aanmelden voor het leger (?)). We gingen een paar blokken verderop lachen in Ellen’s Stardust Diner. Jamie had dat jaren 50-thema restaurant twee jaar terug ontdekt en ze vond het fantastisch. De bediening bestaat namelijk uit aspirerende musicalsterren, die zingend serveren en met een microfoon in hun hand drankjes rondbrengen. Er kwamen hits langs van Les Misérables, Wicked en de recente smash-hit Hamilton (inderdaad, gebaseerd op bovengenoemde founding father).

Het was in de ochtend regenachtig geweest maar toen we op weg waren naar een museum brak de lucht ineens open. Mooi moment voor een rondje door Central Park! We kwamen in een winkelstraat langs een winkel die ons even stil liet staan: in de etalage waren levende puppy’s met elkaar aan het spelen. Het bleken een heuse puppy-winkel te zijn, met binnen meer kooien met puppy’s erin. Daarna bewandelden we de voor Jamie inmiddels bekende High Line: een verhoogde spoorlijn waar vroeger goederentreinen overheen reden maar wat nu is omgevormd tot wandelroute. Je ziet nog wel de rails liggen.

Het was kerstavond, en voor ons is het dan gewoonte om naar een kerkdienst te gaan. We gingen hiervoor terug naar Trinity Church. Ze hadden een blaasorkest en de dienst was erg uitbundig. New York is een erg gejaagde stad en de kerkdienst was niet anders: toen we aankwamen was het erg druk en stonden er beveiligers om mensen buiten te houden. Op het eind stond iedereen op, vormden ze rijen in de kerk en werden er hosties en wijn uitgedeeld. Eerst wisten we niet wat er gebeurde en stonden we per ongeluk voorin de rij. We waren te verward om te kunnen zeggen dat we in fact niet gedoopt zijn en nu hebben we dus het lichaam en het bloed van Christus gehad. We hopen dat we nu niet naar de hel gaan.

Kerst in New York is niet compleet zonder een bezoekje aan de winkel Christmas In New York in Little Italy. Het is een winkel waar je allerlei soorten kerstdingen kan kopen, zoals heel veel kerstballen.

Met een bezoekje aan Rockefeller Center (met de beroemde kerstboom + schaatsbaan) en Radio City Music Hall (van de buitenkant) was onze ‘New York met kerst’ sightseeing tour compleet.

25 december (zo)

We hadden voor op eerste kerstdag kaartjes gekocht voor een basketbalwedstrijd, de New York Knicks tegen de Boston Celtics in Madison Square Garden. Natuurlijk moesten we eerst door security heen, en onze 5 pakken stroopwafels die we hadden gekocht als cadeautjes voor Mia’s familie, mochten niet naar binnen. We wilden dus onze tas kwijt op Penn Station, het treinstation onder het stadion. Om de tas achter te laten moesten we een treinticket hebben. Wij kochten dus snel de ticket die we die middag nodig zouden hebben, en konden we onze tas kwijt. Snel weer naar binnen, door security heen, maar de tickets die Tim op zijn mobiel had konden niet gescand worden. Die konden we verzilveren bij de balie. Toen we bijna aan de beurt waren werd ons verteld dat de tickets niet geprint konden worden omdat we ze van een derde partij hadden gekocht en de naam op de tickets niet overeen kwam. We moesten hem ergens laten printen. Dat kon bij een man die buiten op de stoep met een printer zat en voor een paar dollar tickets printte voor stumpers zoals wij. New York is vol met bedelaars en oplichters maar deze man konden we wel waarderen; hij zag een behoefte en wist hem goed op te vullen door mensen uit de brand te helpen en er zelf wat aan te verdienen! We waren vreselijk geïrriteerd door de bureaucratie van het hele proces, maar uiteindelijk hadden we maar een kwartier van de wedstrijd gemist en het viel dus redelijk mee. De Celtics stonden de hele wedstrijd voor maar op het eind werd het nog even spannend en stond het zelfs gelijk. Om de 5 seconden werd een timeout aangevraagd door een van de teams en dan was er natuurlijk tijd voor vermaak: kanonnen die t-shirts het publiek in schoten bijvoorbeeld. Tussendoor mocht iemand proberen $500 te verdienen door 5 ballen te gooien in 5 tonnen, wat hem nog lukte ook. Iemand deed een soort wedstrijdje pinkelen met een groep kinderen en het Knicks dansteam trad tussendoor ook nog eens op. Uiteindelijk wonnen de Celtics (114-119).

Na de wedstrijd pakten we de trein naar Long Island naar Mia’s tante, oom, andere tante, andere oom, oma, broer, en 2 vrienden van de familie (Mia is het oud-kamergenootje van Jamie toen ze in Binghamton studeerde). Mia’s moeder en zus waren helaas ziek. Mia haalde ons op van het station en bracht ons naar het huis van haar tante en oom, in Smithtown. Het was een Chanukah/verjaardagscombinatie: Mia’s familie is Joods maar niet gelovig, maar ze vieren geen kerstfeest. Tegelijk was het de verjaardag van Mia’s broek en oma, die 90 werd! Oma kreeg een stapel van 9 cadeautjes, 1 voor elk decennium dat ze leefde. We hebben een typische Thanksgivingsmaaltijd gegeten: kalkoen, briskets (rundvlees), spruiten, gestampte aardappel, bieten… Het was heel gezellig, het zijn erg leuke mensen. Mia’s oom en tante zijn al een paar keer in Nederland geweest, onder andere in Nijmegen en Arnhem. Ze vonden het leuk om daarover te vertellen. We keken nadat iedereen weg was nog een film in de zijkamer en we mochten blijven slapen.

Wij zijn zelf ook erg verwend met cadeautjes: Jamie met nagellak en heel veel eten, Tim ook met snoep en koekjes. Ook kregen we allebei een 2 dollar briefje die we nog niet eerder in het echt hadden gezien: die krijgt een plekje in mijn plakboek.



26 december (ma)

We kregen een privétour in de auto door Mia’s tante langs een paar stadjes halverwege Long Island: Smithtown, Port Jefferson, St. James (waar we langs een historische oude kruidenierswinkel gingen, de General Store). Ook liet Mia’s tante ons nog het strand zien en de haven van waaruit we Connecticut konden zien. Overal waren menora’s te bekennen, omdat Chanukah 8 dagen duurt. Voor Jamie was het leuk om weer een upstate New York stadje te zien, een omgeving die wat wegheeft van Binghamton. Voor Tim was het de eerste keer om de oostkust te zien buiten New York City.

Mia en haar tante zetten ons weer af bij het station waar we de Long Island Railroad terug pakten. We gaven ze de stroopwafels en een zak chocoladepepernoten, en ook nog Hollandse sleutelhangers. We hebben Mia’s tante hartelijk bedankt voor de gastvrijheid en gezegd dat we in contact blijven. Misschien zien we ze wel als ze in april 2018 naar Nederland komen.

In New York bekeken we daarna Grand Central station, daarna het Chrysler Building van buitenaf, Bryant Park met de schaatsbaan, en vervolgens Fifth Avenue met zijn mooie etalages, chique winkels en drukte. We zijn even St Patrick’s Church in geweest en liepen daarna verder, om op een blokkade van beveiliging te stuiten. We moesten ofwel door controle heen, ofwel oversteken. Aan de overkant zagen we pas waar het gedoe om te doen was geweest: we stonden voor de Trump Tower… Daarna gingen we even de Apple Store in en pakten we de metro naar het zuiden om noedels te eten met Sam, de jongen die in Binghamton studeert maar die wij kennen sinds hij in Utrecht studeerde en actief werd bij SGS. Daarna belde hij zijn broer, die ons naar onze AirBNB in Williamsburg bracht.

27 december (di)

We begonnen de dag met een bootritje naar Liberty Island, het eiland waar het vrijheidsbeeld staat. Voor Jamie was het de derde keer dat ze de overtocht maakte, Tim had het beeld nog nooit van dichtbij gezien. Het blijft een imposant geval, met een ietwat zweverige audiotour die je laat stilstaan bij de ervaringen die immigranten hadden toen ze voor het eerst de haven van New York invoeren om een nieuw leven te beginnen en het vrijheidsbeeld te zien. De boot bracht ons daarna naar Ellis Island, waar van 1892 tot 1954 het immigratiecentrum was gevestigd. Het museum laat de grote hal zien waar de mensen na een reis van meerdere weken aankwamen om te worden gekeurd. Hier werden ze geregistreerd en aan een vragenvuur onderworpen voordat ze verder mochten, hun nieuwe leven tegemoet. Soms kwamen de immigranten hier met duizenden per dag aan: 12 miljoen in totaal. Het is interessant om je in te leven in deze mensen die al hun hebben en houden meenamen om ergens anders een nieuw bestaan op te bouwen (en soms het land helemaal niet in mogen en teruggestuurd werden). Op het eiland kun je de ruimtes zien waar medische keuringen werden uitgevoerd en een rechtszaal waar twijfelgevallen werden beoordeeld. Er werd zo'n rechtszaak nagespeeld met mensen uit het publiek. Op het eiland hebben we een paar uur doorgebracht, waarna we naar het Tenement museum gingen. De meeste immigranten verbleven hooguit een paar uurtjes op Ellis Island en dit museum belicht hoe het ze vervolgens verging. Om die reden is het een van Jamies favoriete musea. Het gebouw staat in een voormalige ‘sloppenwijk’ waar veel immigranten woonden. Het gebouw is vrij intact gebleven door de jaren heen en men heeft achterhaald wie er allemaal hebben gewoond. Het Tenement museum kan alleen met een tour worden bezocht en wij kozen voor de tour die het leven van een Ierse familie belichtte, en de algemene omstandigheden waarin immigranten terecht kwamen en de moeilijkheden waar ze tegenaan liepen. Het was een leuke tour en er werd veel verteld.

We hebben in de wijk Greenwich Village nog even Bedford Street opgezocht, waar de buitenkant van het huis van Friends te zien is. Daarna Port Authority Bus Terminal (nostalgie voor Jamie: van daaruit vertrok altijd de bus naar Binghamton). Daarna nog even Times Square. Observatie: net als elk land heeft Amerika regels waar je je aan moet houden. De nadruk wordt echter erg gelegd op de straf die je boven het hoofd hangt. Zoals in de metro: een sticker die zegt dat op het mishandelen van personeel een gevangenisstraf staat van 7 jaar. IT’S THE LAW!

28 december

We begonnen de dag op het One World Trade Center: het was veel beter weer dan zaterdag, dus we hoopten op een erg mooi uitzicht. Na de controle (observatie: Amerika is een land van heel veel controles…) mochten we de lift in die met 10 meter per seconde naar boven raasde, terwijl er een heel mooi filmpje werd afgespeeld. (youtu.be/cKTPaqbXrAY). Ook is de One World Trade Center 1776 voet (541 meter) hoog (in 1776 werd de onafhankelijkheidsverklaring van Amerika ondertekend). Boven aangekomen kwam er nog een kleine filmvertoning, waarna er een doek omhoog ging en daar de skyline van New York gepresenteerd werd. Nog een feit waarover is nagedacht: het observation deck bevindt zich op dezelfde hoogte als de observation decks van de oude World Trade Center-gebouwen. Daarna hebben we een iPad gehuurd waarbij nog meer informatie werd verteld over punten in New York die je kon zien vanuit het observatorium. Ook was er een verplicht ongemakkelijk foto-momentje bij een green screen. Het is erg leuk om New York van zo hoog te zien!

Daarna zouden we nog met Mia en haar zus afspreken, maar helaas ging dit niet door. We liepen daarom naar 2 monumenten in de buurt van het One World Trade Center: het Irish Hunger Memorial, die op dat moment een renovatiebeurt kreeg, en de African Burial Ground, die in de winter niet geopend was. Desondanks zag het laatste er erg indrukwekkend uit van de buitenkant.

Hierna zijn we doorgegaan naar The Metropolitan Museum of Art (The Met), een van de grootste musea ter wereld. The Met is erg groot, erg hectisch, er is veel te zien, en je bent nooit op tijd klaar! We zijn gebleven tot sluitingstijd, na veel gezien te hebben maar nog veel meer niet gezien te hebben.

Toen we vanuit Central Park richting de binnenstad liepen, kwamen we een rabbijn op een hoogwerker tegen die de vijfde lantaarn van ’s’ werelds grootste menora’ aanstak met een gasbrander. Hierna hebben we nog de metro naar Chinatown gepakt en zijn we terug naar het hotel gegaan. We hebben een halfuurtje gedaan om onze spullen te pakken en de ordenen, en daarna ging de tweede grote reis van de vakantie beginnen: op naar Canada!