1 januari - 4 januari 2017 - Road Trip, pt. 1
Blijf op de hoogte en volg Tim
01 Januari 2017 | Verenigde Staten, Forks
We stapten na het ontbijt met al onze spullen in de auto om richting het zuiden te gaan. Volgens Matt had de autoverhuurder de auto die we hadden besteld niet op voorraad. Hij heeft volgehouden en hij kreeg uiteindelijk een zelfs nog grotere auto mee (een Hyundai Santa Fé XL). Dat was in het begin een hele ervaring: hij was uitgerust met camera’s voor bij het achteruit rijden, in totaal 6 stoelen (waarvan de achterste 2 inklapbaar waren om een kofferbak te maken), verwarmde stoelen (door ons genaamd ‘kontverwarming’), en een verwarmd stuur. Verder had het een ‘’sunroof’’ (het dak had 3 standen: afgesloten, opengeschoven zodat de doorzichtige bovenkant zichtbaar is, en opengeklapt. Dat laatste hebben we vanwege het weer niet uitgeprobeerd). De kofferbak kon open en dicht door op een knop te drukken (wat Jamie in het begin irriteerde want dat kan ik BEST ZELF!). Ook al leek het in het begin overbodige luxe (stoelverwarming? Echt?) maar na het wandelen in de kou kwamen we daar wel op terug.
De grenspost tussen Canada en Amerika was flink bewaakt: er waren camera’s, er werd een foto van Matt achter het stuur gemaakt en we kregen een waar kruisverhoor over ons heen. Waar kennen we elkaar van? Waar gaan we heen? Wat zijn onze plannen voor de rest van de vakantie? Hebben we groenten en fruit bij ons? Nadat onze paspoorten hadden bekeken, mochten we doorrijden. Amerikaanse paspoorten zijn overigens prachtig, elke bladzijde heeft een ander plaatje: de ene pagina had het Vrijheidsbeeld, de andere een adelaar, bizon op een grasvlakte of de presidenten uitgehakt in Mount Rushmore.
De eerste stop terug in de Verenigde Staten was een outdoors-winkel, genaamd REI, omdat Polina (het meisje dat ook met ons meereisde) wandelschoenen nodig had. Jamie heeft hier een mooie Osprey-rugzak gekocht die klein maar ideaal is voor een hoop buitensporten. Daarna zijn we op een veerboot gestapt om naar het schiereiland in het noordwesten te gaan, genaamd Olympic Peninsula. Dit schiereiland is grotendeels een nationaal park genaamd Olympic National Park. We reden echter buiten het nationaal park om naar Forks, in het westen. Met een omweg weliswaar, aangezien de snelweg was afgesloten. Hier was onze eerste overnachting in onze roadtrip. Langs de weg stonden ook wat totempalen en was er native Amerikaanse kunst.
Als de naam Forks je al enigszins bekend voorkomt, is het waarschijnlijk door de populaire Twilight-boeken en bijbehorende films over de romance tussen een meisje en een vampier. Het naastgelegen reservaat komt er ook in voor: de jongens van de Quileute indianen veranderen in de boeken in weerwolven. Vooral Jamie was enthousiast om deze omgeving te verkennen, omdat zij het Twilight-virus goed te pakken heeft gehad. Toen we Forks in reden, stond het welbekende ’Welcome in Forks’-bord er die Twilight-fans wel herkennen van de film.
Ons hotel was eigenlijk een motel, aan de hoofdstraat van Forks (waar overigens bijna niets reed). Het stadje was niet zoals Jamie het zich had voorgesteld op basis van de film: een doorsnee, ietwat saai stadje in een vallei dat voornamelijk bestond uit een hoofdweg en zijstraten daarvan. Blijkbaar is bijna geen enkele scene gefilmd in de staat Washington (laat staan in de stad zelf). Alsnog leuk om gezien te hebben en een beeld te hebben bij de omgeving!
2 januari
Toen Jamie in Amerika woonde at ze veel Cinnamon Toast Crunch, een ongezonde variant ontbijtgranen. Toen we naar de supermarkt gingen heeft ze dus meteen maar een familiepak ingeslagen voor thuis (hopen dat het in de koffer past!). De supermarkt-cafetaria had zelfs een Twilight-menu. Verder is het stadje Forks een heel slaperig Amerikaans stadje in de middle of nowhere. Je merkt de naweeën van de Twilight-gekte hier en daar nog een beetje.
Eerst gingen we eerst naar het strand op het Quileute-reservaat. De Pacific Northwest Coast is erg ruig: het strand ligt vol met aangespoelde boomstammen, schoongeschrobd door de kracht van de oceaan. Het reservaat was een verzameling huisjes, vakantiewoningen, en een winkel. Daarna heeft Polina wat gerookte zalm gekocht bij het huis van een zeer energieke man. Misschien had hij wel een jointje op, dat is blijkbaar legaal in deze staat! Met de auto zijn we naar meer stranden gereden en heeft Jamie nog wat Twilight-gerelateerde borden op het reservaat gefotografeerd. Bijvoorbeeld een leuke: een bord dat aangaf ‘No vampires beyond this point’. Of een bord dat de dreiging van vampiers als ‘gevaarlijk’ aangeeft. Jamie heeft ook nog een foto genomen met het bord van Forks: mét haar Twilight-ketting om natuurlijk. Daarna gingen we naar Hoh Rainforest: een nationaal park met een gematigd regenwoud (een van de weinige gematigde regenwouden van de wereld). Het was een poos rijden voordat we bij de ingang van het park waren, en toen stond er ook nog een hert (een zogenaamde elk) op de weg, een grote zelfs. Tja, dan is het wachten tot hij besluit weg te lopen… bij het begin van de wandelpaden stonden informatieborden met veel waarschuwingen over boswezens: beren, bergleeuwen, herten (in dit geval is het beste advies: ren en blijf rennen). Het bos was erg groen en had veel vegetatie en mos. Er lag wat sneeuw en wat ijs maar het regende niet (en dat terwijl dit stukje Amerika de meeste neerslag per jaar krijgt…). Daarna zijn we naar een ander regenwoud gereden, waar geen sneeuw lag. Daarna zijn we doorgereden naar Portland.
3 januari
We hebben eerst ontbeten met American pancakes (dikker dan Nederlandse, en veel syrup en boter eroverheen), daarna hebben we in Portland rondgelopen. We hadden er 1 volledige dag voor vrijgemaakt, wat natuurlijk nooit genoeg is om de stad echt te ontdekken, maar wel genoeg om een sfeerimpressie te krijgen. Portland staat bekend om kleine bier- en koffiebrouwerijen en een hipster-sfeertje. We hebben koffie gedronken bij een goede brouwerij en we gingen naar een science-museum waar we uiteindelijk besloten toch niet in te gaan. Daarna gingen we naar het museum voor de kunst. Er was een afdeling met kunst van indianen uit alle regio’s van Amerika. Manden, maskers, kostuums en ook hedendaagse Indiaanse kunst. Verder was er een tentoonstelling over Aziatische kunst, Europese kunst en een moderne sectie. Daarna gingen we naar een brouwerij voor lunch, en vervolgens naar een enorme boekwinkel die wel een heel blok besloeg. Matt en Polina houden van speciaalbier dus we gingen naar nog een brouwerij, en daarna doken we nog even een platenzaak in met super veel goedkope tweedehands cd’s. Jamie is de soundtrack van Jersey Boys rijker en Tim de cd’s van Keizer Kuzco, de Producers en Avenue Q. We sloten de dag af door naar een donuttent te gaan met een voodoo thema. Ze hadden een werkelijk heerlijke Maple syrup donut. We wilden nog een spelletjeshal in maar we werden geweigerd omdat we ons paspoort niet bij ons hadden.
Wist je dat Portland overal op straat metalen ringen heeft om je paard aan vast te binden? Tja, wij weten ook niet waarom…
4 januari
We wilden deze dag eigenlijk naar Crater Lake, maar het weer was er te slecht voor. We gingen in plaats daarvan naar de Columbia River Gorge om een paar trails te lopen. Er waren veel watervallen en super mooi uitzicht. Er was echter ook heel veel ijs op de paden, wat wandelen lastig maakte. Eerst kozen we een pad naar een waterval, Aangekomen bij de waterval durfden we het echter niet aan om het bruggetje over te steken voor de waterval langs, omdat het spatwater het pad spekglad had gemaakt. We liepen een stukje terug en staken later via een boomstam alsnog over. Met de auto reden we langs een uitkijkpunt over de vallei en een kort paadje naar nog een waterval. Op het volgende pad dat we wilden wandelen, naar een bekendere waterval, kwamen we niet ver vanwege de gladheid. Dan maar een route uitzoeken die een stukje verderop begint. We besloten op het laatste wandelpad niet tot de top te gaan, omdat er weer veel ijs lag wat het pad op sommige plekken erg glibberig maakte. Het tempo lag hierdoor best laag. We gingen eten bij Taco Bell, een fastfoodketen die wijdverspreid is maar waar Jamie nog nooit was geweest. Fastfood stelt toch uiteindelijk nooit helemaal tevreden. We hadden daarna een lange rit naar South Lake Tahoe voor de boeg.
-
11 Januari 2017 - 19:13
Brigit:
Mooi verhaal! Prachtige foto's x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley