5 januari - 9 januari 2017 - Road Trip, pt. 2
Door: Tim en Jamie
Blijf op de hoogte en volg Tim
05 Januari 2017 | Verenigde Staten, Merced
5 jan (do)
Je bent niet in Amerika geweest zonder dat je een Wal-Mart hebt bezocht. We gingen daar naar binnen om een zonnebril te kopen en het is altijd een belevenis dat de winkel echt gigantisch groot is en ze daar (bijna) alles hebben. Erna zijn we naar Crater Lake National Park gereden, met een dik pak sneeuw. Zoveel, dat het problematisch was om het park te bereiken. Veel wandelpaden waren afgesloten. Maar één pad naar het meer was open (deze bleek achteraf niet te vinden te zijn voor de bezoekers in de ochtend, dus hebben ze zelf maar een pad naar het meer gemaakt), en daarbij moesten we eerst een uur rijden om sneeuwschoenen op te halen in een ander dorpje. Hierbij viel het ons in de winkel op dat iemand ‘military discount’ kreeg toen hij een slee kocht: wanneer je in het leger dient, krijg je op veel plaatsen korting. Dit fenomeen zouden we nog een paar keer vaker tegenkomen en het laat het respect zien dat mensen in Amerika voor de militairen hebben.
Het was voor ons de eerste keer dat we met sneeuwschoenen gingen wandelen en het ging met vallen en opstaan. Een sneeuwschoen zit alleen aan de voorkant van je voet vast en niet aan de enkel en dat is in het begin lastig. De sneeuw was erg diep, waardoor je soms (zelfs met sneeuwschoenen) tot aan je knieën in de sneeuw stond. Na een poosje hadden we het snow-shoeing te pakken en klommen we in 2 uur omhoog naar het meer. Dit leverde adembenemende plaatjes op van het meer en de omgeving, bedekt met 1 meter sneeuw. Het was af en toe steil op bepaalde plekken, maar het is ons gelukt. Daarna daalden we af (dit duurde gelukkig een stuk korter) en we liepen langs bergen die knaloranje kleurden door de gloed van de ondergaande zon.
We aten hamburgers in een hele gezellige lodge, waar ook de schoenen uit konden om natte voeten op te warmen. Daarna begon de autorit naar Lake Tahoe: een reis van 7,5 uur (!!!). Vanwege het slechte weer hadden we de dag ervoor naar Crater Lake gewild, maar dat kon niet. Omdat we het alsnog wel graag wilden zien, waren we op 5 januari dus alsnog gegaan. Daarvoor moesten we een stuk naar het noorden rijden, maar ons volgende hotel lag in het zuiden. Dus: lang in de auto! We kwamen midden in de nacht aan, en de arme hoteleigenaar moest voor ons zijn bed uit komen. Het was het wel waard, maar we hebben de dag erna wat rustiger aan gedaan.
6 jan (vrij)
We stonden onszelf toe een ochtendje uit te slapen na de lange reis van de dag ervoor. We hadden in het skidorpje South Lake Tahoe geslapen. Dit is een erg toeristisch (en dus druk) ski-resort en dorp. Het was de eerste keer dat Tim in zo’n ski-dorp kwam, hij keek dus zijn ogen uit! Nadat we even naar het meer waren gereden, gingen we naar een winkel die sneeuwschoenen verhuurt. In de zomer verkopen ze blijkbaar houten beren (…?), rondom het winkeltje stonden dan ook enorm veel houten beren in alle soorten en maten. Eenmaal binnengekomen kregen we een aantal sneeuwschoenen- en stokken van de man achter de balie (die keiharde metalmuziek aan het afspelen was). Daarna gingen we naar een weg, richting een trail. Deze weg bleek deels afgesloten te zijn. We trokken de stoute (sneeuw-)schoenen aan en gingen off-trail langs een klein meertje, genaamd Fallen Leaf Lake. De sneeuwlaag was een stuk steviger dan de dag ervoor (en wordt daarom in de volksmond wel ‘cement’ genoemd; sneeuwschoenen waren misschien niet eens nodig geweest). Toen we terug naar de auto wilden gaan, kwamen we (dachten we) nog een wolf tegen in de verte. Het had ook een hond kunnen zijn, maar voor de zekerheid hebben we toch maar een omweg genomen!
Eenmaal in de auto reden we naar het plaatsje Merced, maar niet voordat we in een soort wild-westdorpje waren gestopt om een enorme pizza te eten, dat duidelijk was gesticht tijdens de California gold rush. De tijd lijkt hier wel te hebben stil gestaan sinds de jaren 1850! Er was zelfs een jongen die een cowboyhoed droeg. Een hele ervaring! Verblijf in Merced stond oorspronkelijk niet op de planning, maar door de overstromingen hebben we ons hotel bij Yosemite geannuleerd. Dat bleek een goed idee te zijn, want een dag later werd het gebied geëvacueerd…
7 jan (za)
We hadden deze dag niet veel geluk met het weer. Doordat het zo hard regende in Californië, kon ons eigenlijke plan niet doorgaan: Yosemite zou overstromen en het was park was dus afgesloten. Het leek de 3e grootste vloed ooit gemeten in Yosemite te worden. Achteraf bleek het mee te vallen, maar we konden het park niet in omdat de toegangswegen waren afgesloten. We gingen toen naar Big Trees State Park. De grootste bomen ter wereld, sequoia’s, zijn namelijk te vinden in Californië. Op onze planning stond Sequoia National Park, maar in dit park hadden ze ook grote bomen, iets wat we graag wilden zien. De route liep langs de mooiste en grootste bomen van het park, die soms wel 100 meter hoog kunnen worden en honderden jaren oud. In de stromende regen zagen we de roodbruine bomen en hun enorme diameter, en wat hebzucht hiermee kan doen. Zo was de ‘big stump’ een omgezaagde boom waar je via een trappetje op kon klimmen, om de enorme diameter pas goed te kunnen zien. Een andere boom was ontdaan van de bast om deze tentoon te stellen in Europa, wat de boom het leven heeft gekost. De Pioneer Cabin tree was naar schatting zo’n 1000 jaar oud en 10 meter in diameter. In de jaren 1880 was er een tunnel uitgehakt, om het toerisme te bevorderen. Toen wij er waren stond de boom scheef en verraadde alleen een takje met blaadjes eraan dat de boom nog leefde. Een vrijwilliger van het park zei dat de boom steeds schever was gaan staan, en het waarschijnlijk niet lang meer zou volhouden. Een dag later haalde de boom het Nederlandse journaal nadat hij was omgevallen in de zwaarste storm van de afgelopen 10 jaar. Na afloop hebben we ons opgewarmd in een klein hutje, de warming hut, waar we warme chocolademelk kregen van de parkvrijwilligers en waar wandelaars zich warmden rond de open haard.
Daarna hadden we nog tijd over en zijn we naar de Mercer Caverns gegaan, waar we de enigen waren die de laatste tour van de dag wilden lopen. We kregen dus een privé-tour kregen van een hele droge gids, die zijn verhaaltje duidelijk al vaker had verteld: het was wel erg interessant en leerzaam. De grotten waren gevormd door water en ontdekt door een goudzoeker. Na afloop kwamen we langs een ander wild-westdorpje, wat het goudzoeker verleden erg levendig maakt. Daarna reden we door richting ons hostel in Merced, maar niet voordat we hadden gegeten bij de In-N-Out, een fastfoodketen die alleen in Californie te vinden is en waar Polina erg benieuwd naar was. Het bleken gewoon massaproductie hamburgers te zijn. We waren vroeg in het hotel om bij te slapen. We hebben twee nachtjes in Merced bijgeboekt, zodat we uiteindelijk niet meer bij de ingang van Yosemite hebben geslapen en bij Sequoia National Park. Zo zaten we centraal genoeg om hier alsnog heen te kunnen rijden, maar konden we even onze koffers uitgepakt laten en hoefden we niet bang te zijn voor annulering door overstromingen!
8 jan
Sequoia National Park was nog steeds dicht, dus gingen we vast een dagje naar San Francisco, waar Polina en Jamie nog nooit geweest waren. We reden er in 2 uur heen. We hebben eerst Ghirardelli Square gezien, daarna liepen we richting het water naar Hyde Pier, waar historische boten liggen. Toen de Golden Gate Bridge er nog niet was was de pier onderdeel van de snelweg waarvandaan de ferry vertrok die auto’s naar de overkant bracht. Nu is het een museum gerund door de National Park Services. Naast een ferry lag er onder andere zeilboot Balclutha die vis vanuit Alaska verscheepte. Met de National Park pass die Matt had gekocht konden we deze gratis bezoeken. Deze lag alleen nog in de auto… maar waar moet je heen zonder een beetje bluffen: Jamie wist ons naar binnen te praten door de park Ranger lief aan te kijken, die ons na het zien van onze foto’s van de voorgaande dagen naar binnen liet.
Daarna zijn we Fisherman's Wharf afgelopen, waar veel winkeltjes zitten, en door naar Pier 39, waar een kolonie zeeleeuwen woont! Het hele jaar door liggen er tientallen in de haven te zonnen, te luieren en herrie te maken. Matt en Polina hadden ergens een restaurant in Chinatown gevonden dus we aten daar. Daarna terug in de auto naar het hotel! Het was de laatste nacht in Merced.
9 jan
Op de laatste dag van onze roadtrip bezochten we het prachtige Muir woods in de buurt van San Francisco, want de grootste parken waren helaas nog steeds dicht. Muir woods is een prachtig bos waar ook sequoia’s te zien waren, en waar we hebben gewandeld tot het donker werd. Daarna gingen we nog even naar een strookje strand in de buurt, waarna Tim en ik door Matt en Polina naar San Francisco zijn gebracht. We reden de stad binnen over de Golden Gate bridge, waarna heel toepasselijk het liedje ‘’let’s goooooo…. to San Francisco!’’ speelde op de afspeellijst. We hebben afscheid genomen van Matt en Polina, benadrukt dat we er altijd voor in zijn om nog eens samen te reizen, en daarna bracht Matt Polina naar het vliegveld en waren Tim en ik alleen in ons crappy hostel in een crappy buurt van San Francisco. Het was goed te lopen naar het stadscentrum, maar daar was ook alles mee gezegd: de kamer was net groot genoeg voor een bed en de gedeelde badkamer/wc kwam niet al te schoon over. Maar wat geeft het: we zijn er toch alleen maar om te slapen!
Je bent niet in Amerika geweest zonder dat je een Wal-Mart hebt bezocht. We gingen daar naar binnen om een zonnebril te kopen en het is altijd een belevenis dat de winkel echt gigantisch groot is en ze daar (bijna) alles hebben. Erna zijn we naar Crater Lake National Park gereden, met een dik pak sneeuw. Zoveel, dat het problematisch was om het park te bereiken. Veel wandelpaden waren afgesloten. Maar één pad naar het meer was open (deze bleek achteraf niet te vinden te zijn voor de bezoekers in de ochtend, dus hebben ze zelf maar een pad naar het meer gemaakt), en daarbij moesten we eerst een uur rijden om sneeuwschoenen op te halen in een ander dorpje. Hierbij viel het ons in de winkel op dat iemand ‘military discount’ kreeg toen hij een slee kocht: wanneer je in het leger dient, krijg je op veel plaatsen korting. Dit fenomeen zouden we nog een paar keer vaker tegenkomen en het laat het respect zien dat mensen in Amerika voor de militairen hebben.
Het was voor ons de eerste keer dat we met sneeuwschoenen gingen wandelen en het ging met vallen en opstaan. Een sneeuwschoen zit alleen aan de voorkant van je voet vast en niet aan de enkel en dat is in het begin lastig. De sneeuw was erg diep, waardoor je soms (zelfs met sneeuwschoenen) tot aan je knieën in de sneeuw stond. Na een poosje hadden we het snow-shoeing te pakken en klommen we in 2 uur omhoog naar het meer. Dit leverde adembenemende plaatjes op van het meer en de omgeving, bedekt met 1 meter sneeuw. Het was af en toe steil op bepaalde plekken, maar het is ons gelukt. Daarna daalden we af (dit duurde gelukkig een stuk korter) en we liepen langs bergen die knaloranje kleurden door de gloed van de ondergaande zon.
We aten hamburgers in een hele gezellige lodge, waar ook de schoenen uit konden om natte voeten op te warmen. Daarna begon de autorit naar Lake Tahoe: een reis van 7,5 uur (!!!). Vanwege het slechte weer hadden we de dag ervoor naar Crater Lake gewild, maar dat kon niet. Omdat we het alsnog wel graag wilden zien, waren we op 5 januari dus alsnog gegaan. Daarvoor moesten we een stuk naar het noorden rijden, maar ons volgende hotel lag in het zuiden. Dus: lang in de auto! We kwamen midden in de nacht aan, en de arme hoteleigenaar moest voor ons zijn bed uit komen. Het was het wel waard, maar we hebben de dag erna wat rustiger aan gedaan.
6 jan (vrij)
We stonden onszelf toe een ochtendje uit te slapen na de lange reis van de dag ervoor. We hadden in het skidorpje South Lake Tahoe geslapen. Dit is een erg toeristisch (en dus druk) ski-resort en dorp. Het was de eerste keer dat Tim in zo’n ski-dorp kwam, hij keek dus zijn ogen uit! Nadat we even naar het meer waren gereden, gingen we naar een winkel die sneeuwschoenen verhuurt. In de zomer verkopen ze blijkbaar houten beren (…?), rondom het winkeltje stonden dan ook enorm veel houten beren in alle soorten en maten. Eenmaal binnengekomen kregen we een aantal sneeuwschoenen- en stokken van de man achter de balie (die keiharde metalmuziek aan het afspelen was). Daarna gingen we naar een weg, richting een trail. Deze weg bleek deels afgesloten te zijn. We trokken de stoute (sneeuw-)schoenen aan en gingen off-trail langs een klein meertje, genaamd Fallen Leaf Lake. De sneeuwlaag was een stuk steviger dan de dag ervoor (en wordt daarom in de volksmond wel ‘cement’ genoemd; sneeuwschoenen waren misschien niet eens nodig geweest). Toen we terug naar de auto wilden gaan, kwamen we (dachten we) nog een wolf tegen in de verte. Het had ook een hond kunnen zijn, maar voor de zekerheid hebben we toch maar een omweg genomen!
Eenmaal in de auto reden we naar het plaatsje Merced, maar niet voordat we in een soort wild-westdorpje waren gestopt om een enorme pizza te eten, dat duidelijk was gesticht tijdens de California gold rush. De tijd lijkt hier wel te hebben stil gestaan sinds de jaren 1850! Er was zelfs een jongen die een cowboyhoed droeg. Een hele ervaring! Verblijf in Merced stond oorspronkelijk niet op de planning, maar door de overstromingen hebben we ons hotel bij Yosemite geannuleerd. Dat bleek een goed idee te zijn, want een dag later werd het gebied geëvacueerd…
7 jan (za)
We hadden deze dag niet veel geluk met het weer. Doordat het zo hard regende in Californië, kon ons eigenlijke plan niet doorgaan: Yosemite zou overstromen en het was park was dus afgesloten. Het leek de 3e grootste vloed ooit gemeten in Yosemite te worden. Achteraf bleek het mee te vallen, maar we konden het park niet in omdat de toegangswegen waren afgesloten. We gingen toen naar Big Trees State Park. De grootste bomen ter wereld, sequoia’s, zijn namelijk te vinden in Californië. Op onze planning stond Sequoia National Park, maar in dit park hadden ze ook grote bomen, iets wat we graag wilden zien. De route liep langs de mooiste en grootste bomen van het park, die soms wel 100 meter hoog kunnen worden en honderden jaren oud. In de stromende regen zagen we de roodbruine bomen en hun enorme diameter, en wat hebzucht hiermee kan doen. Zo was de ‘big stump’ een omgezaagde boom waar je via een trappetje op kon klimmen, om de enorme diameter pas goed te kunnen zien. Een andere boom was ontdaan van de bast om deze tentoon te stellen in Europa, wat de boom het leven heeft gekost. De Pioneer Cabin tree was naar schatting zo’n 1000 jaar oud en 10 meter in diameter. In de jaren 1880 was er een tunnel uitgehakt, om het toerisme te bevorderen. Toen wij er waren stond de boom scheef en verraadde alleen een takje met blaadjes eraan dat de boom nog leefde. Een vrijwilliger van het park zei dat de boom steeds schever was gaan staan, en het waarschijnlijk niet lang meer zou volhouden. Een dag later haalde de boom het Nederlandse journaal nadat hij was omgevallen in de zwaarste storm van de afgelopen 10 jaar. Na afloop hebben we ons opgewarmd in een klein hutje, de warming hut, waar we warme chocolademelk kregen van de parkvrijwilligers en waar wandelaars zich warmden rond de open haard.
Daarna hadden we nog tijd over en zijn we naar de Mercer Caverns gegaan, waar we de enigen waren die de laatste tour van de dag wilden lopen. We kregen dus een privé-tour kregen van een hele droge gids, die zijn verhaaltje duidelijk al vaker had verteld: het was wel erg interessant en leerzaam. De grotten waren gevormd door water en ontdekt door een goudzoeker. Na afloop kwamen we langs een ander wild-westdorpje, wat het goudzoeker verleden erg levendig maakt. Daarna reden we door richting ons hostel in Merced, maar niet voordat we hadden gegeten bij de In-N-Out, een fastfoodketen die alleen in Californie te vinden is en waar Polina erg benieuwd naar was. Het bleken gewoon massaproductie hamburgers te zijn. We waren vroeg in het hotel om bij te slapen. We hebben twee nachtjes in Merced bijgeboekt, zodat we uiteindelijk niet meer bij de ingang van Yosemite hebben geslapen en bij Sequoia National Park. Zo zaten we centraal genoeg om hier alsnog heen te kunnen rijden, maar konden we even onze koffers uitgepakt laten en hoefden we niet bang te zijn voor annulering door overstromingen!
8 jan
Sequoia National Park was nog steeds dicht, dus gingen we vast een dagje naar San Francisco, waar Polina en Jamie nog nooit geweest waren. We reden er in 2 uur heen. We hebben eerst Ghirardelli Square gezien, daarna liepen we richting het water naar Hyde Pier, waar historische boten liggen. Toen de Golden Gate Bridge er nog niet was was de pier onderdeel van de snelweg waarvandaan de ferry vertrok die auto’s naar de overkant bracht. Nu is het een museum gerund door de National Park Services. Naast een ferry lag er onder andere zeilboot Balclutha die vis vanuit Alaska verscheepte. Met de National Park pass die Matt had gekocht konden we deze gratis bezoeken. Deze lag alleen nog in de auto… maar waar moet je heen zonder een beetje bluffen: Jamie wist ons naar binnen te praten door de park Ranger lief aan te kijken, die ons na het zien van onze foto’s van de voorgaande dagen naar binnen liet.
Daarna zijn we Fisherman's Wharf afgelopen, waar veel winkeltjes zitten, en door naar Pier 39, waar een kolonie zeeleeuwen woont! Het hele jaar door liggen er tientallen in de haven te zonnen, te luieren en herrie te maken. Matt en Polina hadden ergens een restaurant in Chinatown gevonden dus we aten daar. Daarna terug in de auto naar het hotel! Het was de laatste nacht in Merced.
9 jan
Op de laatste dag van onze roadtrip bezochten we het prachtige Muir woods in de buurt van San Francisco, want de grootste parken waren helaas nog steeds dicht. Muir woods is een prachtig bos waar ook sequoia’s te zien waren, en waar we hebben gewandeld tot het donker werd. Daarna gingen we nog even naar een strookje strand in de buurt, waarna Tim en ik door Matt en Polina naar San Francisco zijn gebracht. We reden de stad binnen over de Golden Gate bridge, waarna heel toepasselijk het liedje ‘’let’s goooooo…. to San Francisco!’’ speelde op de afspeellijst. We hebben afscheid genomen van Matt en Polina, benadrukt dat we er altijd voor in zijn om nog eens samen te reizen, en daarna bracht Matt Polina naar het vliegveld en waren Tim en ik alleen in ons crappy hostel in een crappy buurt van San Francisco. Het was goed te lopen naar het stadscentrum, maar daar was ook alles mee gezegd: de kamer was net groot genoeg voor een bed en de gedeelde badkamer/wc kwam niet al te schoon over. Maar wat geeft het: we zijn er toch alleen maar om te slapen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
