29 december - 1 januari - Vancouver

29 december

Omdat onze vlucht naar Canada al om 06:00 ging, had het geen zin om een extra nacht in een hotel te boeken. We gingen ’s avonds rond tien uur vanuit de Airbnb naar het treinstation, en vanuit daar door naar Newark Airport. Vanuit daar vlogen we via Toronto naar Vancouver. Het tijdsverschil met Nederland is nu 9 uur, wat heel gek is: als we wakker worden ’s ochtends, komt men al terug van het werk in Nederland en wanneer je om 2 uur zit te lunchen, gaan mensen al naar bed. Als je vervolgens zelf gaat slapen dan worden mensen al wakker in Nederland.
Ook gek: rond 8 uur komt de zon op. Als hier de zon opkomt dan gaat in Nederland de zon al onder!

Het eerste ding wat we zagen toen we uit het vliegtuig stapten waren totempalen op het vliegveld, die kenmerkend zijn voor de eerste inwoners uit deze regio. Ook toen we richting de Airtrain liepen bleven we Native Amerikaanse kunst zien. Dat bleek uiteindelijk te gelden voor heel Vancouver: Native-Amerikaanse kunst is overal aanwezig. Verwerkt in een gevel, of een totempaal midden in de stad waar zwervers hun dorpje omheen hebben gebouwd, of in de vele kunstgalerijen die (helaas dure) kunst verkopen door hedendaagse kunstenaars. Canada is natuurlijk een tweetalig land en ook al is Vancouvers voertaal Engels: toch zijn veel borden in het Engels en in het Frans. We waren om 2 uur ’s middags in het hotel, dus we konden nog de stad in: we zijn naar Gastown geweest (het historisch centrum), dit was op loopafstand van het hotel. In Gastown staat een Steam clock (die volgens de Lonely Planet echter op elektriciteit werkt…).
Normaal vinden we het niet nodig om te vermelden in welke restaurants we aten, maar volgens Jamie verdient The Old Spaghetti Factory een eervolle vermelding. Het interieur deed erg jaren ’20 aan (met in het midden van het restaurant een oud tramstel waar ook tafels stonden) en het eten was heerlijk! Daarna gingen we rechtstreeks naar het hotel om te slapen: misschien was het een extra stukje jetlag door het tijdsverschil, maar we waren erg moe.

30 december

Op vrijdag hebben we eerst de buurt verkend: eerst een katholiek kerkje vlakbij in, daarna Vancouver’s Chinatown, met zijn mooie Chinese boog (40% van de populatie in Vancouver is van Aziatische afkomst, met name Chinees). Daarna zijn we naar de waterkant gelopen, waar we aan de overkant van het water bergen zagen die de dag ervoor nog niet zichtbaar waren geweest! Erg adembenemend, tussen de wolken met het licht erop schijnend. De waterkant heeft een paar moderne gebouwen: onder andere het evenementencentrum Canada Place (met ook weer totempalen binnenin). De schermen die het dak vormen moeten met wat fantasie de zeilen van een schip voorstellen. Tegelijk is het een aanlegplaats voor cruiseschepen, en het gebouw heeft wel wat weg van een boot. Er was nog een kerstthema gaande. Binnen was bijvoorbeeld een levensgrote snowglobe waar je in kon, en er waren stalletjes met lekkers. In de haven is het een komen en gaan van watervliegtuigen die je naar verschillende bestemmingen brengen: soms een toeristische plek, maar soms ook gewoon een andere stad. Nadat we de waterkant hadden ontdekt hebben we souvenirs geshopt. Canada staat natuurlijk bekend om haar Maple trees (zozeer zelfs dat de Maple Leaf op de vlag staat afgebeeld); dat werd Maple siroop inslaan dus!

Vancouver heeft tegen de stad aan een schiereiland met daarop Stanley Park, een gigantisch stadspark zoals we het nooit eerder hadden gezien. Het was een contrast met Central Park in New York, waar de paden vaak netjes zijn aangelegd en je niet op het gras mag lopen en je door de bomen heen nog steeds de skyline kan zien en het verkeer kan horen. In Stanley Park hadden we het gevoel dat we in een bos kilometers buiten de stad waren beland, met groene bomen en varens. Het was super mooi! Het is zelfs 10% groter dan Central Park. We liepen vanuit de stad naar het park, eerst een stukje langs de buitenkant van het park met aan de overkant van het water de skyline. Jamie heeft zelfs een zeehond gezien! Daarna bezochten we een plek in het park waar 8 totempalen waren neergezet met beschrijvingen wie ze hadden gemaakt. Terugkerende thema’s in totempalen zijn de dieren die in de omgeving voorkomen, in Vancouver is dat de orca. Die wordt vaak afgebeeld met daarnaast een reeks figuren zoals een raaf, beer, wolf, kikker, god of godin, of mensfiguur.

Het park was precies wat we verwachtten bij de natuur van het Noordwesten: mooi groen en mossig. Een stukje in het park was een meertje, Beaver Lake. Het was mysterieus en mistig. Waarschijnlijk had het zijn naam te danken aan de beverdam in het meer. Een paar paden waren erg ijzig en daarom hebben we niet alle paden gewandeld. We liepen terug naar de stad via een woonwijk en een strand met palmbomen (???). Een grappig stereotiep over Canadezen is dat ze zo beleefd zijn en vaak sorry zeggen. Een hilarische observatie was dus om te zien dat bussen die buiten dienst waren dit, geheel in Canadese stijl, heel beleefd aangaven: BUS FULL - SORRY. Ook beleefd was de constante HAPPY HOLIDAYS die ook op de bussen te vinden waren.

De nationale sport van Canada is ijshockey. Dat merk je in elke bar: op de tv-schermen wordt altijd een wedstrijd getoond. De Vancouvenaren schijnen massaal uit te lopen zodra hun team speelt. Daarnaast heeft Jamie een zwak voor ijshockey omdat ze het zelf 2 jaar heeft beoefend. Het was voor ons dus erg leuk om naar een wedstrijd te gaan van Vancouvers team: de Canucks! Het was maar een klein stukje lopen vanuit het hotel dus gingen we erheen, Jamie in een jersey die ze kon lenen van een vriendin. Zo vielen we niet op tussen de Vancouvenaren die eveneens in de blauwe speelshirts naar het stadion liepen. Tim kocht ter plekke een Canucks muts en zo zaten we op de tribune alsof we al jaren doorgewinterde Canucks fans waren. Het logo van de Canucks is een orka en heeft veel weg van de Native Amerikaanse kunststijl.

De wedstrijd begon natuurlijk met de volkslieden: eerst van Amerika, want de Canucks speelden tegen de Anaheim Ducks uit Californië. Daarna het O Canada, waarvan we alleen maar de eerste regel kenden. Daarna begon de wedstrijd, waarin hard werd geschaatst, flink werd gebeukt, er een klein vechtpartijtje ontstond en waarin ook werd gescoord. Ook (typisch Amerikaans) was er veel vermaak als de wedstrijd stil lag. De orka Fin kwam het veld op geschaatst met een t-shirtkanon en een 95-jarige vrouw werd de publiekslieveling toen ze een eervolle vermelding kreeg: het was haar eerste wedstrijd voor de Canucks en later kreeg ze als cadeautje een ticket voor de volgende wedstrijd van de Canucks! Op de helft van de wedstrijd stonden de Canucks met 2-0 achter, maar daarna herpakten ze zich en werd het 2-2. Verlengen dus! In de overtime, waar er 5 minuten 3 tegen 3 werd gespeeld, was het erg spannend maar met een mooie goal wonnen de Canucks alsnog.

We liepen euforisch terug naar het hotel, waar we de twee andere mensen opwachtten die met ons een road trip zouden maken van Vancouver naar San Francisco. Hier gaan we meer dan een week over doen, en in de tussentijd gaan we naar veel natuurgebieden in de Verenigde Staten en hopen we natuurlijk hele mooie omgevingen te zien!


31 december

We begonnen de dag met FlyOver Canada, een Disney-achtig ritje met super mooie beelden van de natuur van Canada. Vanuit Helicopterview vlieg je over de velden en rivieren, over de bergen en sneeuw, met een kerstthema (er kwam soms een kerstman op een arrenslee langs). We maakten ook een digitaal ritje boven de baai van Vancouver, waar we op dat moment waren.

Daarna zijn we met z’n vieren naar het noorden gereden met de auto. Onze eerste stop was nog een stukje Stanley Park, daarna volgden we de Sea to Sky Highway richting het plaatsje Squamish. Dit plaatsje ligt in Native American territorium, dus alle plaatsen waren ook fonetisch uitgeschreven in het Squamish, de taal die de Native Americans spreken in dit gebied. In Squamish zijn we gaan lunchen toen de klok 15:00 sloeg, dus nieuwjaar in Nederland! In dit restaurant is ons opgevallen dat je in Canada wordt gecontroleerd op je leeftijd wanneer je 40 jaar of jonger wordt geschat, in plaats van 25 in Nederland. Een groot verschil! Tijdens het bellen naar familie liepen we door een provinciaal park, dus we zagen een mooi besneeuwd landschap met een waterval.

Na deze eerste hike van de vakantie, reden we terug naar het hotel waar we nog even hebben uitgerust voordat we naar de binnenstad vertrokken om het nieuwe jaar in te luiden met een gratis concert. Onder andere de New Pornographers traden op, een bekende band uit Vancouver (deze band wordt zelfs in de Lonely Planet genoemd). Na 2 uur gratis muziek aan te hebben gehoord, keerden we ons naar de waterkant waar het nieuwe jaar werd ingeluid met veel vuurwerk aan de overkant van de baai. Canada is dit jaar 150 geworden dus er komen erg veel festiviteiten aan voor de Canadezen! Helaas zullen wij daar niets van meekrijgen, want na het vuurwerk gingen we naar bed om fris en fruitig het nieuwe jaar te beginnen met een road trip naar San Francisco.